Wie een hond heeft, moet opletten voor longworm.
Honden krijgen de ziekte door slakken te eten die besmet zijn met de larven van de longworm. De longwormziekte is vrij onbekend in België, maar het risico op infectie is reëel. Dat komt omdat de parasiet oprukt in onze contreien, onder meer door de opwarming van het klimaat, het groot aantal slakken en de opmars van de vos in stedelijke gebieden, als belangrijkste infectiebron voor slakken.

Honden kunnen de ziekte krijgen door in contact te komen met besmette slakken en kikkers of door water te drinken waarin die diertjes leven.
De slakken of kikkers kunnen opgegeten worden of per ongeluk in het lichaam van je dier terechtkomen, bijvoorbeeld wanneer je hond gras eet of water uit een buitenkom drinkt. Zelfs likken aan het slijmspoor van een slak kan al gevaarlijk zijn en tot besmetting leiden.

De longworm bevindt zich, zoals de naam het zelf al zegt, in de longen van een hond. De volwassen wormen leven in het hart en de grote longslagaders maar het zijn de larven van de worm die in de longen leven en de meeste schade kunnen aanrichten. Dat kan leiden tot onder andere hoestbuien, ademhalingsproblemen, hartklachten en zelfs tot overlijden.

Bij een recente studie in ons land testte bijna 5% positief op longwormziekte, waarvan 3,6% zelfs geen symptomen vertoonde. Dat maakt de longworm een onderschat gevaar voor je hond.
De symptomen – hoest, vermoeidheid, bloedingen – zijn niet altijd even duidelijk en blijven soms uit, waardoor een laattijdige diagnose fataal kan aflopen.
Longworminfecties kunnen een brede waaier van symptomen vertonen, van helemaal geen tot zelfs plotse sterfte.
Meestal zijn er ademhalingsproblemen, zoals hoesten, kokhalzen, plotse vermoeidheid maar ook weinig eetlust.
Regelmatig worden ook bloedingen vastgesteld, zoals het blijven bloeden van kleine wondjes of bloedingen in het oogwit. Soms zijn er verlammingen of spasmen aanwezig.

Gelukkig kunnen de verbeterde detectiemethodes zoals bloedtesten en staalnames van uitwerpselen meer en meer gevallen bevestigen. Uw dierenarts kan de testen, die kunnen helpen vaststellen of uw hond besmet is met de longwormparasiet, uitvoeren of laten uitvoeren.

Indien uw hond 1 of meerdere van onderstaande symptomen vertoont, neem dan onmiddellijk contact op met uw dierenarts:
- Hoesten
- Snel vermoeid
- Slechte bloedstolling
- Overmatig bloeden van zelfs een kleine wonde/snee
- Neusbloeding
- Oogbloeding
- Bloedarmoede (bleekheid rondom ogen en tandvlees)
- Gewichtsverlies
- Weinig eetlust
- Braken
- Diarree
- Depressie
- Lethargie
- Beroerte (aanval)

- De longworm is niet gevaarlijk voor de mens. Er bestaat wel een variant die ook katten ziek maakt.
- In een vochtige omgeving kunnen de longwormlarven tot 15 dagen overleven in het slijm van de slak.
- Een geïnfecteerde slak kan tot 11 weken lang infectieus slijm uitscheiden.
- De ontwikkeling van de worm in de hond verloopt traag en duurt ongeveer 40 tot 60 dagen. Dus een hond die bijvoorbeeld in juni een besmette slak opeet, zal pas in augustus symptomen kunnen beginnen vertonen